بیشتر کالاهای مصرفی از مواد غذایی گرفته تا تلفنهای همراه، در یک مرکز تولید و ساخته میشوند و از طریق یک کانال توزیع، حمل و نقل شده و با استفاده از اتوماسیون، به خرده فروشی و یا به شکل مستقیم به درب منزل شما تحویل داده میشوند. روند حذف عنصر انسانی از این روند، مفهوم جدیدی نیست.
ماشینآلات قادر به تولید محصولات بیشتری هستند، از سطح تحمل بالاتری برخوردار میباشند و از کیفیتِ بالاتری در تولید برخوردار هستند. بنابراین، یک تلاش همیشگی برای اتوماسیون در هر مرحله از فرآیند تولید وجود دارد.
در هر بخش از اتوماسیون، سیستمهای مختلفی استفاده میشود. با این حال، آنها اهداف مشترک زیادی دارند:
- قابلیت اطمینان بالا
- سهولت در استقرار
- و سهولت در نگهداری
بر اساس این اصول و تقاضای بخش تولید، کنترلرهای منطقی قابل برنامهریزی (PLC) در قرن گذشته ایجاد شدند.
هدف کلی، جایگزینی مدارهای مبتنی بر رله، ساده سازی روند عملیات و بهبود قابلیت اطمینان سیستمها بود.
حال به کاربردهای برنامه نویسی PLC در بستر های مختلف میپردازیم:
برنامه نویسی پی ال سی برای اپراتورهای خط:
یک اپراتور خط معمولاً اطلاعات کمی در مورد سیستمهای پشت فرآیند دارد. به عبارت دیگر، آنها نگران عملکرد کلی خط تولید هستند اما از نحوه اجرای سیستم و مراحل خاص فرآیند تولید آگاهی ندارند.
اپراتورها به دلیل دانش گستردهای که در مورد روند کلی کار دارند، معمولاً میدانند که چه زمانی به کمک مهندسین مکانیک یا برق نیاز دارند. با این حال، آنها معمولاً با ابزار یا دانش آن افراد آشنایی ندارند. به عبارت دیگر، اپراتورهای خط در برنامهنویسی PLC، طراحی ماشین یا سایر وظایف مهندسی مختص مکانیک، برق و غیره، درگیر نخواهند شد.
برنامه نویسی PLC برای مهندسین مکانیک:
مهندس مکانیک به طور معمول در بخش تولید، هنگام خرابی یا مسئلهای که یک اپراتور قادر به حل آن نیست وارد عمل میشود. با این حال، مهندس مکانیک نقش مهمی در تحقیق، توسعه و نگهداری پیشگیرانه دارد. دانش اولیه آنها در جنبههای مکانیکیِ عملیات است.
با این حال، بیشتر مکانیکها جنبههای الکتریکی سیستمهای کنترل را از طریق فرآیند یاد میگیرند. به عبارت دیگر، آنها به طور منظم در معرض زیرساختهای الکتریکی قرار میگیرند، که به آنها امکان میدهد مهارتهای ارزشمندی از جمله برنامهنویسی PLC را بیاموزند.
با توجه به تجربه، عنوان مکانیک نشان میدهد که فرد قادر به کار با ابزارها و جنبههای مربوط به قسمتهای “قابل مشاهده” خط و ماشین آلات میباشد. با این حال، همانطور که در بالا ذکر شد، برخی از این افراد بسته به نیاز شرکت و انگیزه آنها، مجموعه مهارتهای پیشرفتهای را نیز فرا میگیرند.
مکانیکها باید تحصیلات رسمی را از طریق برنامه کارآموزی داشته باشند و یا اینکه تمایل بالایی به کار با چنین سیستمهایی را دارا باشند. مجموعه مهارتهای آنها در بخشهای نگهداری، تقاضای زیادی دارد. با این حال، مکانیک به طور معمول آخرین دفاع در برابر خرابی است.
برنامه نویسی پی ال سی برای مهندسین برق:
یک مهندس برق درون کارخانه یا مرکز تولید، یک سرمایه ارزشمند برای شرکت به حساب میآید. این فرد از اجزای قابل مشاهده در کارخانه و همچنین قسمتهایی از خط تولید که قابل دیدن نیستند، به یک اندازه دارای اطلاعات میباشد. یک برقکار معمولاً برای اطمینان از رفتار ایمن در یک محیط ولتاژ متوسط نیاز به آموزش رسمی دارد. این آموزش ممکن است در خارج یا درون شرکت انجام شود. با این حال، یک برقکارِ مجاز به کار معمولاً به آموزش رسمی و برنامه کارآموزی نیاز دارد.
گرایشهای برق از نظر مهارت متفاوت هستند. برخی فقط قادر به کار با سیستمهای الکتریکی هستند در حالی که برخی دیگر قادر به برنامهنویسی PLC، کار با دستگاههای میدانی و حتی زیرساختهای شبکه هستند. علاوه بر کار ایمن، برقکاران در ابزارهایی مانند مولتیمتر، اسیلوسکوپ، سیمپیچ و … آموزش میبینند.
حقوق یک برقکار معمولاً بیشتر از یک مکانیک است. آنها معمولاً در حوزه مکانیک تبحر کافی دارند اما به ندرت در این کارها مشغول میشوند. برقکارهای با مهارتی در بخشهای عملیاتی، مهندسی و نگهداری مشغول به کار هستند. ساعات کاریِ آنها بسته به نیازهای شغلی از 8 ساعت در روز به طور متوسط تا شیفتهای 12 ساعته متغیر است. برقکارانی که برنامهنویسی PLC را میدانند معمولاً دارای محیط کار بهتر، انعطاف پذیری بالاتر و نرخ حقوق بیشتری هستند.
برنامه نویسی PLC برای مهندسین سیستم های کنترل:
یک مهندس سیستم کنترل معمولاً یک درک کلی از روند، درک تئوری از سیستم کنترل و یک ذهنیت پروژه محور دارد. این مهندسان لزوماً در اجرای عملی از برقکارها بهتر نیستند، اما معمولا تمرکز آنها روی تحویل پروژههای بلند مدت است. با این حال، اگر مهندسین برق نیاز به پشتیبانی داشته باشند یا قادر به حل مشکلی خاصی در ارتباط با سیستمهای کنترل نباشند، از مهندسین کنترل درخواست کمک و پشتیبانی میشود.
مهندسان سیستمهای کنترل به طور کلی برنامهنویسی PLC را به خوبی میدانند. آنها میتوانند برنامهها را از ابتدا تا انتها پیاده سازی کرده، سیستمهای موجود را عیبیابی کنند و در صورت لزوم آنها را اصلاح کنند. با این حال، بر اساس تجربه، ممکن است نیاز کارخانههای تولیدی متغیر باشد.
درباره دستمزد و حقوق مهندسین سیستمهای کنترل باید گفت؛ به طور کلی آنها دستمزد بیشتری نسبت به برقکارها میگیرند. اما ممکن است یک برقکار اضافه کار کند که موجب میشود حقوقشان در طول سال از مهندسین کنترل بیشتر شود.
ممنون از این مقاله کاربردی
به نظر من این تفکیک کاربرد پی ال سی ، زیاد منطقی به نظر نمیاد ، با هر شکلی میشه این تقسیم بندی رو انجام داد
بیشتر هدف مقایسه کاربردها توی بسترهای مختلف بود.